اختلالات اضطرابی

اختلالات اضطرابی
اختلالات اضطرابی آن دسته از اختلالات روانی را شامل می شوند که مساله اضطراب هسته اساسی آنها می باشد. به عبارت دیگر علائمی چون تپش قلب، تغییر رنگ پوست، احساس نگرانی، ترس، دلهره و....در این اختلالات مشترک می باشد.
 انواع اختلالات اضطرابی
 اختلالات اضطرابی انواع مختلفی از اختلالات را شامل می شوند:
وسواس:
اختلال وسواس از جمله اختلالات رایج اضطرابی است که به دو صورت فکری و عملی دیده می شود. در وسواس عملی تمایل و اجبار به انجام برخی رفتارها در فرد وجود دارد. بطوری که ممکن است فرد اجبار در شستن مکرر دستها، وارسی اشیا مثل بسته بودن در، شیر اجاق گاز، یا انجام برخی رفتارهای دیگر داشته باشد. یک فرد وسواسی ممکن است احساس کند که باید از روی خطوط بین موزاییک های پیاده رو رد نشود در غیر اینصورت بشدت مضطرب می گردد. یا فرد دیگری ممکن است مجبور شود قبل از ترک منزل 20 بار دسته اجاق گاز را فشار دهد تا از بسته بودن آن اطمینان حاصل کند.
برخی از افراد مبتلا به وسواس فکری هستند. به عبارتی این افراد دارای تفکرات و تصاویر ذهنی هستند که مرتب در ذهن آنها تکرار می شود و آنها قادر به کنترل این افکار نیستند. بیماری که مبتلا به وسواس فکری بود دائما درگیر این تصویر ذهنی که عابر پیاده ای را با چاقو زخمی کرده است. این افکار و تصاویر معمول آزاردهنده بوده و فرد ار کنترل آنها عاجز است. دارو درمانی و روان درمانی از روشهای درمان این اختلال می باشد.
حمله هراس :
در این اختلال فرد به یکباره علائم اضطراب مثل تپش شدید قلب، تنفس نامنظم، احساس خفگی، لرزش، تعریق و نگرانی شدید را در یک لحظه تجربه می کند. این علائم به یکباره شروع می شوند و فرد به قدری دچار ترس و دلهره می شود که احساس می کند در حال مردن است. این حالت در یک لحظه شروع می شود و مدت زمان محدودی ادامه می یابد و بعد دوباره فرد به حالت عادی خود بر می گردد.
 فوبی :
در این دسته از اختلالات فرد ار یک چیز یا موقعیت خاص ترس شدید و غیر معقول دارد و تنها در مواجهه با آن دچار ترس می شود. مثل کسی که از حیواناتی مثل عنکبوت، گربه، خون، آب و... می ترسد و در مواجهه با آنها علائم اضطرابی شدیدی از خود نشان می دهد. برخی از این افراد حتی از دیدن تصاویر مربوط به چیزی که می ترسند، دچار اضطراب می شوند. برخی دیگر از افراد از مکانهای خاص دچار اضطراب می شوند مثلا در خیابان ، آسانسور یا در مکانهای مرتفع.
برخی افراد از حضور در جمع دچار ترس و اضطراب می شوند. این افراد از این که در مقابل جمع قرار گیرند یا صحبت کنند دچار ترس و دلهره می شوند. این مشکل معمولا رایج است آنهایی دیده می شود که به نحوی مجبورند در جمع حضور پیدا کنند. مثل دانش آموزان و دانشجویان هنگام ارائه کنفرانس. برخی از این افراد ممکن است از ورود به کلاس شدیدا مضطرب شوند طوری که در صدد ترک تحصیل آیند.
اختلال اضطراب فراگیر:
این نوع اختلال با علائم اضطراب در طول روز مشخص می شود. در این اختلال تجربه علائم اضطراب محدود به زمان و شرایط خاص نیست و معمولا فرد از علائم اضطراب را در زمانهای مختلف تجربه می کند. افراد مبتلا به این اختلال شدیدا تنیده و مضطرب بوده و اضطرابشان نافذ و فراگیر است.
سبب شناسی اختلالات اضطرابی
اختلالات اضطرابی  مانند اغلب اختلالات روانی از تعامل پیچیده عوامل گوناگون ناشی می شوند. عوامل زیستی، شرطی کلاسیک، یادگیری مشاهده ای و عوامل شناختی و شخصیت از جمله این عوامل هستند. شواهد اخیر نشان می دهد که بین اختلالات اضطرابی و فعالیت عصب-شیمیایی در مغز، رابطه وجود دارد. داروهایی مانند والیوم که اضطراب زیاد را کاهش می دهند، فعالیت انتقال دهنده عصبی در سیناپسهای GABA را تغییر می دهند. این یافته و شواهد دیگر حاکی است که اختلال در مدارهای عصبی ای که از GABA استفاده می کنند در برخی از انواع اختلالات اضطرابی نقش ذارند(لونگو،2006).
تعدادی از پاسخهای اضطرابی از طریق شرطی کلاسیک اکتساب می شوند و از طریق شرطی کنشگر ادامه می یابند.به عقیده ماورر(1948) محرکی که در ابتدا خنثی بوده است می تواند با رویداد ترسناکی همایند شود، به طوری که تبدیل به محرک شرطی می شود و اضطراب را فرامی خواند. بعد از اینکه ترس از طریق شرطی کلاسیک فراگیری شد، فرد از محرک اضطراب آور اجتناب می کند. این پاسخ اجتنابی به صورت منفی تقویت می شود، زیرا که کاهش اضطراب را در پی دارد. این فرایند، همان شرطی شدن کنشگر است. سلیگمن(2002) مانند خیلی از نظریه پردازان معتقد است که شرطی کلاسیک اغلب پاسخهای فوبیک را ایجاد می کند. با این حال او می گوید تاریخجه تکاملی افراد ، آنها را از لحاظ زیستی آماده ساخته که برخی از ترسها را راحت تر از ترسهای دیگر اکتساب کند.
نظریه پردازان شناختی معتقدند که شیوه های تفکر خاصی برخی افراد را نسبت به اختلالات اضطرابی آسیب پذیر می سازند. به عقیده این نظریه پردازان، برخی افراد به احتمال بیشتری از سایر افراد دچار مشکلات اضطرابی می شوند، زیرا (1) موقعیتهای بی ضرر را به غلط تهدید کننده ارزیابی می کنند، (2) توجه خود را بیش از حد روی تهدیدها متمرکز می کنند، و (3) به صورت انتخابی اطلاعاتی را یادآوری می کنند که تهدید کننده به نظر می رسند.
 درمان اختلالات اضطرابی
معمولا در درمان اختلالات اضطرابی از دارو درمانی و انواع روان درمانی استفاده می شود.. در روان درمانی از روشهای درمانی مختلفی استفاده می شود. در درمان شناختی که نوعی درمان بینشی است بر شناسایی و تغییر دادن افکار منفی و باورهای ناسازگارانه تاکید می شود. در رفتاردرمانی فرض بر این است که رفتار حاصل یادگیری است و آنچه آموخته شده می تواند یادگیری زدایی شود. یکی از تکنیک های موثر رفتار درمانی در کاهش نشانه های اضطرابی حساسیت زدایی منظم است.در این تکنیک برای کاستن از پاسخهای اضطرابی درمانجویان از اصل شرطی تقابلی استفاده می شود. یکی دیگر از روشهای درمان اختلالات اضطرابی درمانهای زیستی-پزشکی هستند. این درمانها فرض می کنند که اختلالات روانی از جمله اختلالات اضطرابی حداقل تا اندازه ای توسط کزکاریهای زیستی ایجاد می شود. دارودرمانی و الکترو شوک از جمله این درمانها هستند.